كتاب (درالمعارف) از ايمان ، علم، اخلاق و تصوف بحث مينمايد. معني اين اسم (جواهر علوم عاليه معرفت) است. نويسنده آن شيخ رؤف احمد مجددي بوده از جمله اولياي بزرگيست كه حضرت عبدالله دهلوي به كمال رسانيده اند.موضوعاتي را كه استادش در ظرف شش ماه به زبان رانده است به قيد قلم در آورده است.رؤف احمد از نسب محمد يحيي فرزند كوچك حضرت امام رباني است. ١٢٥٣ [١٨٧٣ م.] درراه حجدر يمن دربحر به شهادت رسانيده شد.چاپ دوم اين اثر در ١٣٩٤ [١٩٧٤ م.] دراستانبول ازطريق افسيت صورت گرفت اينبار بعداز تصحيح مجدداً به طبع رسيد. در صفحه ٧٢١ كتاب (سعادت ابديه)، (درص'حه چهارم درالمعرف ميگويد كه،”سما به كساني كه متوجه الله تعالي باشد جايز است. هر چيز را از الله تعالي ميدانند…“)در صفحه٩٥٧ كتاب (سعادت ابديه), (در صفحه هشتاد و هفتم درالمعارف حضرت عبدالله دهلوي مفرمايد كه، ”هركه نسبت اويسيت پيغمبر خدا صلي الله عليه و سلم يابزرگي طلب نمايد…“)